آقای ترمپ در اهانتی بزرگ‌تر، اشرف غنی و اسدالله خالد را در پایگاه نظامی امریکایی ها به دیدار خود فراخواند؛ اقدامی که در کمال شگفتی از سوی ارگ کابل هم اجابت شد و به این ترتیب، بار تحقیرآمیز این سفر غیر دیپلماتیک و عمیقا ناقض حاکمیت ملی و استقلال افغانستان، سنگین تر شد.
******************
دونالد ترمپ؛ رییس جمهوری امریکا در سفری غیرمنتظره به افغانستان سفر کرد و در جمع نظامیان امریکایی در بگرام حاضر شد.
کاخ سفید اعلام کرده که آقای ترمپ حدود دو ساعت در افغانستان خواهد بود تا مراسم روز شکرگزاری را میان سربازان امریکایی بگذراند.
اشرف غنی و اسدالله خالد هم به دیدار ترمپ در پایگاه هوایی بگرام رفتند.
آقای ترمپ گفت امریکا نیروهایش در افغانستان را “به طور عمده” کاهش خواهد داد.
او در بگرام گفت: “گروه طالبان می‌خواهد به توافقی برسد، خواهیم دید که آیا می‌توانند به توافقی برسند یا نه. اگر برسند که رسیدند، اگر نه هم که خب نرسیدند. اشکالی ندارد.”
او، همچنان از اشرف غنی برای صحبت دعوت کرد و غنی در سخنانی از “اوج فداکاری” سربازان امریکایی در افغانستان تشکر کرد.
فرای همه این‌ها اما سبک و سیاق سفر سرزده رییس جمهوری امریکا به افغانستان بود که بدون رعایت تمهیدات ابتدایی یک دیدار رسمی و دیپلماتیک، حتی مقام های کابل را به عنوان نماینده‌گان مشروع افغانستان در جامعه بین‌المللی در جریان دیدارش قرار نداد. بدون مقدمات کنسولی و تشریفات سیاسی، وارد یک پایگاه نظامی در حومه شمالی کابل شد و با نظامیان امریکایی دیدار کرد.
آقای ترمپ در اهانتی بزرگ‌تر، اشرف غنی و اسدالله خالد را در پایگاه نظامی امریکایی ها به دیدار خود فراخواند؛ اقدامی که در کمال شگفتی از سوی ارگ کابل هم اجابت شد و به این ترتیب، بار تحقیرآمیز این سفر غیر دیپلماتیک و عمیقا ناقض حاکمیت ملی و استقلال افغانستان، سنگین تر شد.
اشرف غنی که این روزها با جنجال های شدید پیرامون نتایج انتخابات حداقلی ششم میزان، دست و پنجه نرم می کند، بیش از هر زمان دیگری نیازمند گوشه چشم و عنایتی از سر لطف از سوی ترمپ و امریکا است.
او می‌خواهد بار دیگر با پشتوانه امریکا به قدرت برسد و برای نیل به این هدف، حاضر به پذیرش هر نوع حقارتی است حتا اگر به بهای نقض حاکمیت ملی و زیر پا گذاردن صریح اصل استقلال سیاسی کشورش تمام شود. او که ریاست جمهوری اش در پنج سال گذشته را نیز مرهون حمایت‌های بی دریغ دولت امریکاست تا رأی و انتخاب مردم افغانستان، بیش از همه، خود را متعهد به دستورات کاخ سفید می داند.
حضور شتاب زده او و سرپرست وزارت دفاع در پایگاه نظامی امریکایی‌ها در بگرام هم نشان داد که برای آنها هیچ اصلی فراتر از رضایت و نوازش ترمپ و امریکا ارزش ندارد. آنها نه دغدغه استقلال و اقتدار ملی افغانستان را دارند و نه پروای پیامدهای ننگین این اقدامات شرم آور را؛ آنچه اهمیت دارد، حمایت ترمپ از پیروزی دوباره اشرف غنی است.
این در حالی است که ترمپ هم با سفر سرزده به شمال کابل و هم در فراخواندن مقام های ارشد دولت افغانستان به دیدار خود در پایگاه نظامی امریکا آشکارا غنی و وزیر دفاع اش را تحقیر کرد؛ ضمن آنکه او در تصمیم های تازه اش برای صلح و آتش بس با طالبان و کاهش عمده نیروهای امریکایی نیز بی تردید، نه تنها از کابل، اجازه نخواهد گرفت، بلکه حتی به ارگ نشین ها اطلاع هم نخواهد داد. همین اکنون هم اشرف غنی و اسدالله خالد به درستی نمی دانند که چند هزار نظامی امریکایی در افغانستان حضور دارند و طبق اعلام جدید ترمپ، قرار است چه میزان از این نیروها کاهش پیدا کنند.
این اقدام غنی همچنان یک‌بار دیگر به موضع طالبان، مشروعیت و اعتبار می‌بخشد که می‌گویند، دولت کابل، دست نشانده و فاقد صلاحیت کافی برای تصمیم گیری مستقلانه در فرایند صلح است و به همین دلیل، آنها با امریکا مذاکره می کنند.
وقتی کابل خود نمی‌تواند از کیان استقلال و اقتدارش دفاع کند و به دیدار یک رهبر خارجی در پایگاه نظامی آن کشور می‌رود، آیا می‌توان انتظار داشت که گروه طالبان، استقلال آن را به رسمیت بشناسد و در برابر خواسته هایش تمکین کند؟ ترمپ و امریکا هم در شکل گیری این ایده، نقش دارند. آنها بدون اجازه و حتی اطلاع سران کابل به افغانستان، سفر می‌کنند و از هر نقطه ای که اراده کرده باشند، دیدار می‌کنند و بدون رعایت ابتدایی ترین اصول رفتار دیپلماتیک، به افغانستان وارد و از آن خارج می‌شوند. با این حال، آیا بازهم باید می‌توان معتقد بود که کابل، مستقل است و همه چیز بر وفق اراده ارگ به پیش می‌رود؟
نرگس اعتماد – جمهور
